استئوآرتریت یا آرتروز زانو

زانو مهمترین مفصل تحمل کننده وزن بدن است.

مفصل زانو بین استخوان های ران و ساق، و همچنین ران و کشکک تشکیل می شود.

آرتروز زانو یکی از شایع ترین علل مراجعه بیماران به کلینیک های طب فیزیکی و توانبخشی می باشد.

این بیماری باعث تخریب عضروف مفصل زانو شده (cartilage loss)، لبه های استخوانی را مضرس و نامنظم میکند(bone spur) و‌در نهایت با تشدید روند تخریبی، غضروف بین مفصلی و در نتیجه فاصله بین استخوانهای ران و ساق از بین می رود.(joint space narrowing)

معمولا این تخریب ها در یک سوی زانو ( سمت داخل پا) بیشتر بوده و این غیر قرینگی باعث انحراف زانو و ایجاد زانوی پرانتزی می شود.

آرتروز در ابتدا ماهیت التهابی ندارد و بیشتر با درد و کاهش محدوده حرکتی زانو نمایان می گردد اما با تشدید روند آن کم کم پروسه های التهابی هم اضافه شده، تجمع مایع در مفصل، قرمزی و گرمی زانو خم ظاهر می شوند.

آرتروز در سنین بالا، ورزشکاران به علت overuse مفصل، در کسانی که زمینه ژنتیکی آن را دارند و در کسانی که سابقه آسیب دیدگی زانو دارند بیشتر دیده می شود.

تشخیص با عکس ساده رخ و نیم رخ زانو در حالت ایستاده هم مسجل می شود.

✅درمان در مراحل خفیف تا متوسط یا مواردی شدیدی که بیمار تمایل به جراحی تعویض مفصل ندارد و یا امکان جراحی برای وی فراهم نیست :

داروهای خوراکی یا تزریقی ضد التهابی ، زانوبند های طبی، ،فیزیوتراپی، لیزر، آب درمانی ، ورزش های زانو.

در صورت عدم پاسخ مناسب به درمان های قبلی، تزریق داخل مفصل زانو از گزینه های بسیار مناسب جهت رفع التهاب و درد و ترمیم غضروف مفصلی می باشد.

تزریق ها می تواند شامل کورتیکواسترویید ، هیالورونیک اسید، prp،پرولوتراپی، ارتوکین تراپی باشد.